Interview met ons nieuwe bestuurslid.
Je bent sinds kort bestuurslid van het Artsen Collectief. We kennen je als bedachtzaam oud-huisarts, auteur van het boek Bodemloos, en als “winnaar” van de zaak bij de Reclame Code Commissie tegen de “één vaccinatie tegen zes soorten kanker”-campagne. Ook ben je wel eens te zien geweest op Blckbx. Waar komt al dit activisme vandaan?
Als huisarts werd ik al snel geconfronteerd met de beperkingen van de universitaire geneeskunde. Tegelijk verbaasde het mij dat er nogal eens collega’s waren die zich soms meewarig, soms met een zeker fanatisme, afkeurend uitlieten over niet-universitaire geneeswijzen, waar ik patiënten soms wonderbaarlijk van zag opknappen. Ik kwam tot de ontdekking dat als je de gevestigde medisch orde langs dezelfde meetlat legde waarmee deze collega’s niet-universitaire geneeswijzen beoordeelden, er nogal wat aan te merken viel op reguliere “waarheden”. Vervolgens was de coronaperiode ook voor mij een tijd waarin ik me realiseerde dat het medische bedrijf zichzelf, en niet de patiënt, centraal stelde.
Mijn activisme? Het intensieve contact dat ik in de praktijk met patiënten had, heeft mij verrijkt. Ik voel het als een voorrecht, en ook als een dure plicht om de opgedane inzichten in te zetten voor een betere gezondheidszorg, waarbij ik niet schuw om zowel kritisch naar mijzelf te kijken als naar een aantal heilige gezondheidszorghuisjes.
De gezondheidszorg is ziek, daar zijn heel veel partijen het over eens. Het verschil in inzicht is de oorzaak van deze ziekte, en wat de behandeling zou moeten zijn. Kun je daar je licht eens over laten schijnen?
Het huidige systeem gezondheidszorg noemen is misleidend. Het is ziekenzorg, ingezet omdat we onszelf te lang met oogkleppen op verwaarloosd hebben. De oplossing kan ik samenvatten in één woord: gezondhoudzorg.
Hoe zie jij de rol van het Artsen Collectief nu en in de toekomst?
Kijkend naar de geschiedenis van de geneeskunde: de grootste revolutie waren niet de vondsten van antibiotica, chemotherapie of de moderne beeldvormingstechniek, zoals Röntgenfoto’s, maar het opstaan van een groep die de onmacht en ontoereikendheid voelde van het behandelen. Deze mensen maakten zich vervolgens hard voor baanbrekende veranderingen zoals het scheiden van drinkwater en rioolwater. Dit is de groep die bekend werd onder de naam ‘hygiënisten’.
Hightech-hygiëne
Anno 2025 staat de geneeskunde ook weer voor een revolutie. De grenzen aan de gemiddelde levensverwachting zijn bereikt en de medische behandelingen die daar nog op gericht zijn hebben verlies aan kwaliteit van leven als belangrijkste bijwerking. Het Artsen Collectief moet een voortrekkersrol spelen in het aanzwengelen van een nieuwe hygiënische revolutie, nu gericht op hightech-vervuiling. Vervuiling zowel van onszelf, door bijvoorbeeld ultrabewerkt voedsel en onnodige medicatie, als van onze leefomgeving, door bijvoorbeeld lucht- en bodemvervuiling, elektromagnetische straling en beeldschermtijd. Ik noem het hightech-hygiëne: het verwijderen van schadelijke hightech uit onze leefomgeving.
Informatiehygiëne
Maar niet alleen de fysieke omgeving is op een slinkse manier vervuild. Ook onze informatievoorziening is dat: vervuild door propaganda, consensusdenken en polarisatie. Dit geldt in sterke mate voor gezondheidsinformatie, waar Big Tech, Big Farma en Big Agro de dienst uitmaken, met de reguliere pers als schoothondje.
Het Artsen Collectief moet in mijn optiek een ontmoetingsplaats zijn waar zuivere informatie kan worden uitgewisseld, niet alleen tussen gezondheidsprofessionals, maar ook tussen gezondheidsprofessionals en het publiek. Een plek waar gezondheidswerkers worden gesterkt om een eigen standpunt uit te dragen, ook als dat in tegenspraak is met de de vervuilde standpunten van de beroepsgroep.
‘Schone informatie’ kan ook de burger versterken om een eigen weg te vinden in het door de overheid gestuurde gezondheidslabyrint. En schone informatie kan de academische wereld versterken, zowel van binnenuit als van buitenaf.
Kortom, ik zie het Artsen Collectief als een aanjager van de nieuwe hygiënische revolutie.
Niet bij hygiëne alleen
Het Artsen Collectief moet mijns inziens ook regelmatig zijn tanden laten zien, zoals een waakhond doet. Om de vervuilers ter verantwoording roepen. Door mee te doen aan petities, duidelijk stelling te nemen, congressen te organiseren en foutief “onhygiënisch”, beleid aan te klagen.