Kernpunten

Ons doel is om met elkaar in gesprek te gaan op basis van goed onderbouwde en onafhankelijk onderzochte feiten. Geleid door een helder ethisch kompas en op basis van gelijkheid, willen wij komen tot een beleid waarbij (keuze)vrijheid en eigen regie over ieders gezondheidskeuzen voorop staan.

Wij stellen op basis van wetenschappelijk onderbouwde artikelen en ‘medical common sense’ een risicogestuurd beleid voor, gestoeld op vrijwilligheid, met gedegen bescherming van de vatbaren en behoud van fysieke, sociale en economische gezondheid voor de niet-kwetsbaren. Een beleid waarbij door ‘focused protection’ optimale bescherming kan worden geboden aan hen die dat wensen, door het gerichter inzetten van schaarse bronnen, behoud en versterking van natuurlijke afweer en het zo veel mogelijk beperken van stress en angst.

Ons verschil in visie ligt in een andere weging van de dreiging die voortkomt uit de uitbraak van het SARS-CoV-2 virus. Daarbij zien wij vooral een capaciteitscrisis in de zorg, die ook samenhangt met de pandemie van welvaartsziekten in onze huidige wereld. Wij vinden het schadelijk dat het falend zorgbeleid van de afgelopen decennia aangegrepen lijkt te worden voor het langdurig inperken van grondrechten en voor ondemocratische wetswijzigingen. Zelfs werd de intensieve zorg nog verder afgeschaald en in juli ’21 zijn de CAO-salarisonderhandelingen van verpleegkundigen muurvast gelopen. Terwijl pandemieën al lang verwacht werden, bleef in Nederland jarenlang een schaarstemodel voor de zorg gelden.
Met de coronacrisis wordt een eenzijdig beleid gevoerd, gericht op het inperken van vrijheden en het medicaliseren van de maatschappij in plaats van behoud en bevordering van de volksgezondheid.

Onderstaand onze vier kernpunten. Daarnaast publiceerde we in maart 2023 vijf nieuwe belangrijke wetenschappelijke inzichten over de aard een aanpak van Covid-19.

1. Gezonde mensen maken elkaar niet ziek

Gezonde mensen maken elkaar niet ziek. De kans dat gezonde mensen andere gezonde mensen ernstig ziek maken, is verwaarloosbaar klein. Dit maakt dat volksgezondheidsbeleid gericht moet zijn op risicogroepen, met vrijwilligheid en keuzevrijheid als basis.

Lees verder

Er is inmiddels wereldwijd consensus over dat Covid-19 veel minder dodelijk is dan in eerste instantie berekend was. Het overgrote deel van de mensen wordt niet of nauwelijks ziek bij besmetting. Mensen zonder klachten hebben een verwaarloosbaar klein risico om anderen te besmetten, ten opzichte van de schade die maatregelen doen aan de volksgezondheid; maatregelen die uitgaan van het wél mogelijk ziekmakend-besmettelijk zijn van gezonde mensen. De kracht van ons immuunsysteem is echter bijna altijd groot genoeg om hier weerstand tegen te bieden. De genomen coronamaatregelen wegen niet op tegen wat het ons als individu en als samenleving kost. Zij zijn zelfs schadelijk gebleken: zo zorgen sommige maatregelen juist voor verzwakking van het immuunsysteem, waardoor in de nabije toekomst alleen maar grotere gezondheidsproblemen zullen ontstaan.

Wat wij als noodzaak zien:

Transitie naar een risicogestuurd beleid
De risicogroepen [https://lci.rivm.nl/richtlijnen/covid-19#risicogroepen] zijn bekend en kunnen gericht beschermd worden. De huidige voor iedereen geldende coronamaatregelen en overheidsvoorlichting veroorzaken – zeker op de lange termijn – meer en onnodige schade dan dat zij voorkomen. De nevenschade op sociaal, economisch, fysiek en psychisch terrein is enorm en staat niet in verhouding tot de beoogde bescherming tegen het virus.
Besluitvorming moet transparant en toetsbaar zijn
Generieke beperkingen van vrijheden en grondrechten zijn buitenproportioneel omdat de risicogroepen van het virus duidelijk zijn, en ook de groepen waarvoor Covid-19 een verwaarloosbaar risico vormt bekend zijn. Vatbare personen verdienen steun en bescherming, maar voor de niet-vatbaren berokkenen de maatregelen meer schade dan dat zij goed doen.
De potentiële nevenschade van een maatregel moet vanaf het begin worden gemonitord en openbaar teruggekoppeld.
Het doel van een maatregel moet duidelijk zijn
Zodra maatregelen evident niet-effectief blijken te zijn op basis van eigen of buitenlandse data, en de beoogde doelen dus niet behaald worden, dienen deze maatregelen meteen opgeheven te worden.
Voor het behoud van de ziekenhuiscapaciteit is het verleggen van de focus naar de eerstelijnszorg en transmurale samenwerking essentieel. Medicatieonderzoek (voor vroegbehandeling in de nulde- en eerstelijnszorg), onderzoek naar luchtverversing en -reiniging en het nut van supplementen dienen financieel gesteund en breed gefaciliteerd te worden.

2. Testen zonder klachten is zinloos

Testen op seizoensvirussen zonder zinvolle behandelconsequenties is maatschappelijk schadelijk.

Lees verder

Bij iedere test dienen nut, noodzaak, kosten en potentiële risico’s gewogen te worden. Mensen testen zonder klachten en zonder medische beoordeling vooraf is zinloos. Een PCR-test vindt geen intact levend coronavirus maar minieme stukjes genetische code die evengoed van een virus kunnen komen dat niet meer intact is. Een positieve PCR-test alleen toont dus niet aan of je besmettelijk of ziek bent, reden waarom deze test op zichzelf ook geen diagnose kan zijn.

We moeten waken voor een testsamenleving die gezonde medeburgers ten onrechte uitsluit van maatschappelijke activiteiten en die voor schijnveiligheid zorgt, zeker nu duidelijk geworden is dat gevaccineerden besmettelijk kunnen zijn zonder dat te beseffen (vanwege geen of geringe symptomen).

Wat wij als noodzaak zien:

Alleen na beoordeling van gezondheidsklachten door een arts (en rekening houdend met mogelijke andere virussen als oorzaak van de klachten) kunnen de coronatesten dienen als hulpmiddel bij de diagnose. Ook dan nog spelen er meer variabelen mee voordat je kunt zeggen dat iemand besmettelijk is. Het testen van mensen zonder klachten en zonder hoog-risico heeft dusdanig weinig klinische waarde – maar een potentieel zeer grote sociaal-maatschappelijke én economische impact voor het individu – dat dit zowel medisch als ethisch gezien onacceptabel en onnodig is. Daarom moeten we daarmee ophouden.

3. Vaccineren moet een vrije keuze zijn

Vaccineren uitsluitend op vrijwillige basis, met een bewezen werkzaam en veilig vaccin en een aanvaardbare ‘risk-benefit’-ratio.

Lees verder

Van de huidige vaccins zijn de lange(re) termijn gevolgen en bijwerkingen onvoldoende bekend. Dit geldt ook voor het effect van het ‘stapelen van vaccins’ (de zg. ‘boosters’).

Om voldoende ziekenhuiscapaciteit te behouden en gezondheidsschade te voorkomen, bepleiten wij het vaccineren van risicogroepen met een bewezen werkzaam en veilig vaccin. De huidige strategie om de gehele bevolking te willen vaccineren heeft geen bewezen meerwaarde, kost veel gemeenschapsgeld en schaarse bronnen (vaccins die aan risicogroepen in andere landen onthouden worden).

Het Europees Medicijnagentschap (EMA) verleende de coronavaccins een tijdelijke en voorwaardelijke goedkeuring vanwege ‘emergency use’ ofwel acute noodzaak. Dit betekent dat “aanvullend bewijs over de baten” moet worden afgewacht. Pas in december 2023 moeten de producenten de laatste klinische onderzoeksrapporten over werkzaamheid en veiligheid indienen. Minister Hugo de Jonge schreef in een Kamerbrief (november 2020) over aankoop van Covid-19-vaccins: “Het feit dat gebruik gemaakt wordt van een technologie waarmee nog geen geregistreerde vaccins gemaakt zijn, is een risico”.
Er is nog weinig bekend over de effectiviteit tegen nieuwe mutaties, effectiviteit op onderdrukking van onderlinge verspreiding van het virus, de (middel)langetermijn-gevolgen, de bijwerkingen en van het effect van het ‘stapelen van vaccins’ (de zg. ‘boosters’).

De eerste onderzoeken laten zien dat vaccinaties niet voor volledige onderdrukking van virusverspreiding zorgen. Ook komen nog steeds nieuwe neveneffecten aan het licht. Massavaccinatie tegen corona is daarom geen duurzame oplossing. Gezien het afwezige voordeel daarvan voor niet-Covid-vatbaren, vinden wij dat er zeer secuur omgegaan moet worden met de aanwijzingen (ook uit dierstudies) op nadelige effecten. Wij zijn voorzichtig en nemen alle waarschuwingen serieus in overweging omdat ‘onwaarschijnlijke gevolgen’ in de praktijk maar al te vaak voor blijken te komen.

Wat wij als noodzaak zien:

Vaccinatie dient alleen op basis van vrijwilligheid te gebeuren – zeker zolang er nog zo veel onbekende factoren zijn. Het gebruik van een vaccinatiepaspoort leidt tot medische apartheid, een vorm van uitsluiting van gezonde mensen die niet past in onze samenleving en niet opweegt tegen de ernst van dit virus. Gezondheidsdiscriminatie moet te allen tijde voorkomen worden.

4: Van angst naar vertrouwen

Van angst naar vertrouwen: met behulp van evenwichtige en professioneel onafhankelijk getoetste informatie dient ingezet te worden op het versterken van vertrouwen in elkaar en in de eigen gezondheid. Angst is zowel schadelijk voor de individuele gezondheid als voor de maatschappij als geheel.

Lees verder

De geschapen verwarring en het bieden van valse hoop (‘Dansen met Janssen’) hielpen om maatregelen geaccepteerd te krijgen.
Zowel de generieke coronamaatregelen als het publiceren van getallen zonder perspectief en context werken stressverhogend. Ook wordt de sociale cohesie aangetast omdat men medemensen als een gevaar gaat zien. Langdurige angst is slecht voor het fysieke en psychische afweersysteem van mensen en verzwakt het vertrouwen in het eigen herstellend vermogen. Dit is een potentiële bedreiging voor een al overbelast zorgsysteem in de (nabije) toekomst.

Wat wij als noodzaak zien:

Communicatie naar de bevolking dient gericht te zijn op het versterken van hoop en vertrouwen. Dit betekent ook dat getallen over ziekte en sterfte uitsluitend in context gepresenteerd horen te worden. Het perspectief ten opzichte van andere risico’s moet daarbij steeds duidelijk worden gemaakt.
Media en overheid dienen bij hun handelen verantwoordelijkheid te nemen om geen polarisatie onder de bevolking aan te wakkeren. Politieke dwang moet te allen tijde worden voorkomen.
Het uiten van kritische geluiden en het voeren van wetenschappelijke debatten horen vrijelijk, ongecensureerd en zonder dreiging te kunnen plaatsvinden. Als een beleid censuur, (in)directe dwang en lobbyen nodig heeft om het gewenste resultaat te behalen, is het in het belang van de rechtsstaat noodzakelijk om diepgaande vragen te stellen bij de gestelde doelen. In plaats van andersdenkenden als een bedreiging te behandelen, zouden beleidsmakers hun geluid juist moeten verwelkomen om zo samen tot een verrijkte besluitvorming te komen, in het dienen van de waarheid en rechtvaardigheid.