Persoonlijk verhaal van een bezorgde arts in opleiding
“We deden dit om de ouderen en kwetsbaren te beschermen, vervolgens moeten gezonde jongeren zich laten vaccineren dan wel continu testen om weer bij de maatschappij te mogen horen?!
Ik vind zowel de invoering van een verplichte vaccinatie voor het zorgpersoneel als een vaccinatiepaspoort moreel verwerpelijk en ik kan er niet over uit dat de medisch specialisten niet massaal in opstand komen. Ik wil wel van de daken schreeuwen ‘waar zijn we mee bezig!’ “
Ik ben derdejaars AIOS MDL (Arts in Opleiding tot Medisch Specialist Maag-, Darm- en Leverziekten). Als vooropleider werkte ik vorig jaar maart bij de Interne Geneeskunde en werkte ik afwisselend op de SEH (Spoed Eisende Hulp) of de cohortafdeling. Onder de arts-assistenten heerste een enorm gevoel van saamhorigheid en ik heb nog nooit zoveel vrije tijd gehad als toen. Ineens bekommerde men zich om onze werktijden en werkten we samen met zowel arts-assistenten als medisch specialisten van verschillende vakgebieden. In het begin vond ik het een enorme kick geven om zo in het middelpunt van alle actie te staan. Ik las alles wat los en vast zat, volgde de cijfers en nieuwste bevindingen, en gaandeweg leerden we steeds meer.
Een paar maanden later startte mijn stage op de Intensive Care (IC) en daar merkte ik vooral dat de spanningen hoog waren opgelopen. Met name de verpleging had het pittig gehad, iets wat ik persoonlijk helemaal niet had ervaren. Ik ben geen moment bang geweest voor mezelf, op de SEH en de afdeling zag ik hoestende en proestende patiënten met alleen met een IIR-masker op en ik ben geen dag ziek geweest. Tijdens mijn IC-stage heb ik wel veel discussie gehad over de coronamaatregelen, ik vond die te zwaar, de IC-medewerkers vonden ze niet zwaar genoeg. Ik snapte dat zij het zat waren, maar toen al was mijn standpunt dat ‘het zat zijn’ nooit de reden mag zijn om de rest van de samenleving dan maar dicht te gooien. Toen al liep ik er tegen aan dat er vanuit de overheid zo weinig werd gedaan om de IC-capaciteit uit te breiden en de hele samenleving op slot moest om de zorg te ontlasten. Terwijl de zorg de afgelopen jaren stelselmatig naar een kraptemodel is gebracht, moeten de burgers daar nu voor boeten. En dat terwijl er wel héél veel geld naar al het onnodige testen gaat.
Toen ik najaar 2020 bij de MDL begon, zag ik veel van de nevenschade op mijn poli voorbijkomen: te laat gediagnosticeerde kwaadaardige tumoren door zowel uitgestelde zorg als omdat mensen te angstig waren om naar het ziekenhuis te komen. Daarnaast ook veel maag- en darmklachten door stress, weinig beweging en geen afleiding. Ik heb meerdere patiënten echt moeten overtuigen dat zij evenveel recht op zorg hebben als elke Covidpatiënt.
Ik werd het gaandeweg steeds iets minder eens met het beleid, maar pas toen de avondklok werd ingesteld ging er bij mij een knop om. Die avondklok maakte zo’n inbreuk op mijn leven dat ik opnieuw alles begon te lezen wat er maar te vinden was, maar nu met een heel andere insteek.
Ondertussen werd ik uitgenodigd voor de vaccinatie. Aanvankelijk heb ik die geweigerd omdat ik vond dat eerst de ouderen en kwetsbaren gevaccineerd moesten worden. Uiteindelijk heb ik de uitnodiging ook later weer afgeslagen: ik ben er niet van overtuigd dat ik als jong en gezond persoon mezelf moet laten vaccineren.
Met de keuze om me (nog) niet te laten vaccineren maak ik het mezelf niet makkelijk. Met collega’s valt er over dit onderwerp niet te praten, alle studies met betrekking tot de vaccins worden onbekritiseerd voor waarheid aangenomen en aan de maatregelen wordt niet getwijfeld. Het gaat zelfs zover dat een collega vorige week stelde dat ik eigenlijk toch niet meer bij patiënten met een sterk verminderd immuunsysteem langs mag gaan, want ik ben voor die mensen een potentieel gevaar. Nu ben ik dus van ‘zorgheld’ veranderd in ‘een gevaar voor de gezondheid’. En dat terwijl studies uitwijzen dat mijn gevaccineerde collega’s, zij het mogelijk in iets mindere mate, ook de veroorzakers kunnen zijn van virustransmissie.
De laatste paar weken ben ik meerdere keren geconfronteerd met de gevolgen van het niet-gevaccineerd zijn en ik kan er maar niet over uit hoe iedereen hierin mee lijkt te gaan. We deden dit om de ouderen en kwetsbaren te beschermen, vervolgens moeten gezonde jongeren zich laten vaccineren dan wel continu testen om weer bij de maatschappij te mogen horen?!
En iedereen die gevaccineerd is lijkt maar klaar te staan om met het vaccinatiebewijs te zwaaien, de één nog braver dan de ander.
Ik vind zowel de invoering van een verplichte vaccinatie voor het zorgpersoneel als een vaccinatiepaspoort moreel verwerpelijk en ik kan er niet over uit dat de medisch specialisten niet massaal in opstand komen. Als AIOS wil ik wel van de daken schreeuwen ‘waar zijn we mee bezig!’…
Een bezorgde AIOS die gezien de gevoeligheid van dit onderwerp liever anoniem wenst te blijven.