De wetenschap is niet altijd objectief
De documentairefilm First Do No Pharm van cardioloog Dr Aseem Malhotra liet overduidelijk zien dat de medische wetenschap niet altijd eerlijk rapporteert, vooral niet als er grote financiële belangen in het spel zijn.
Dr. Fiona Godlee, voormalig hoofdredacteur van de BMJ, het in hoog aanzien staande British Medical Journal, verwoordde het als volgt in de film First Do No Pharm van Dr. Aseem Malhotra:
“Artsen hebben de neiging om de medische literatuur te vertrouwen. Ik denk dat ze aangemoedigd zijn om evidence-based te werken, maar dat ze misschien een beetje een misplaatst vertrouwen hebben in het systeem als geheel. De vooroordelen en vertekening die ontstaan door de manier waarop de medische literatuur tot stand komt, zullen de meeste artsen vaak niet opvallen. We moeten de medische literatuur met een flinke dosis scepsis bekijken.”
Meer recent bekritiseerde de nieuwe NIH-directeur (National Institutes of Health in de VS) Dr. Jay Battacharya in een gesprek met dr. Ad Verbruggen de cultuur van de universiteiten die kritische vragen over de coronapandemie erg moeilijk maakte:
” De vraag is of universiteiten echt plaatsen zijn waar mensen ideeën kunnen ontwikkelen, zelfs als ze niet binnen de groep passen? De pandemieperiode bewijst dat het plaatsen zijn geworden waar het heel moeilijk is te denken buiten het groepsdenken.”
Toch blijft de wetenschappelijke methode werken, al is het langzaam, want de waarheid is een natuurkracht waar mensen gevoelig voor zijn. Een voorbeeld daarvan is onderzoeker Raphael Lataster die onlangs een uitgebreide wetenschappelijke kritiek publiceerde op een invloedrijke Amerikaanse studie waarin geconcludeerd werd dat de voordelen van mRNA-covid-19-vaccins voor alle leeftijden en gezondheidsgroepen opwegen tegen de risico’s. Zo’n discussie past niet in een X-tweet, maar wie daar de tijd voor wil nemen, kan zich van alle kanten informeren ter wille van een meer evenwichtige afweging.