In een peer reviewed publicatie in het wetenschappelijke tijdschrift Methods & Protocols rapporteren Duitse wetenschappers de hoeveelheden onbedoelde verontreining in Pfizer-mRNA-coronavaccins (1).
Deze blijken verrassend hoog, variërend van 3600 tot 5340 nanogram per dosis. Dit is ruim boven de volgens de EMA toegestane hoeveelheid van 10 nanogram per dosis.
De wetenschappers analyseerden zeven verschillende batches. Hiervan waren er vier met een verlopen houdbaarheidsdatum en drie met een houdbaarheidsdatum van 11-13 maanden in de toekomst.
Al eerder kwam een van de twee auteurs, prof. Brigitte König, in het nieuws omdat zij haar resultaten via de Duitse televisie al wereldkundig maakte. De reactie hierop van de autoriteiten was nog vooral ontkennend of wegkijkend, wellicht omdat de studie destijds nog niet peer reviewed en gepubliceerd was.
Twee meetmethodes voor DNA
De Amerikaanse genoomexpert Kevin McKernan was de eerste die – bij toeval – op de DNA-verontreiniging in mRNA-coronavaccins stuitte, en die onmiddellijk de implicatie hiervan besefte: door het verpakken van het verontreinigende DNA in vetbolletjes ontstaat er een vehikel dat het DNA efficiënt de cel in kan brengen, met alle mogelijke genotoxische (d.i. de schadelijke effecten van een stof waarbij het genetische materiaal van een cel wordt beschadigd of verstoord. Dat kan leiden tot veranderingen in de structuur of de functie van het DNA) gevolgen van dien. Om die reden kan de limiet die de bevoegde instanties aan DNA-verontreiniging stelden van 10 nanogram per dosis, in dit geval veel te hoog worden beschouwd.
Tot nu toe werd de hoeveelheid verontreinigend DNA gemeten met behulp van twee technieken: de PCR-methode en fluorometrie. PCR onderschat de hoeveelheid DNA, omdat niet alle DNA wordt gedetecteerd. Bij deze techniek bleef de hoeveelheid DNA-verontreiniging in de Pfizervaccins meestal net onder de grenswaarde van 10 nanogram per dosis. Moderna-mRNA-vaccins waren veel “schoner” in dit opzicht. Bij fluorometrie, die veel hogere DNA-waarden aangaf, was echter de twijfel in hoeverre ook het gemodificeerde RNA en/of andere hulpstoffen in de vaccins werden gemeten.
In de huidige studie wordt een groot aantal controles uitgevoerd die het zeer aannemelijk maken dat de gemeten hoeveelheden DNA correct zijn en niet afkomstig van RNA of andere hulpstoffen. De onderzoekers meten bijvoorbeeld zowel DNA en – met een ander protocol – als RNA dat aanwezig in de batches. Als het RNA het DNA-signaal zou veroorzaken is de verwachting dat er een hoge samenhang is tussen de hoeveelheden RNA en DNA, wat niet het geval blijkt te zijn. Daarnaast gebruiken de wetenschappers een veelgebruikte methode, Qbit, waarvan bekend is dat het zeer specifiek RNA en DNA kan onderscheiden (1).
Zoals aangegeven in de figuur hieronder overschrijden alle Pfizer-mRNA-vaccinbatches de toegestane 10 nanogram per dosis (groene lijn) honderden keren. De hoeveelheid verontreinigend DNA vormt in sommige batches zo’n 10% van het aanwezige genetische materiaal (RNA of DNA)(1).
Interessant is ook dat in verouderde batches een groot gedeelte van het DNA niet meer in vetbolletjes aanwezig is (gele gedeeltes van de balken in de figuur), maar eruit is gelekt. In die zin zijn oude batches in genotoxisch opzicht misschien veiliger dan verse batches.
Conclusie
In elk geval vormen deze nieuwe resultaten een extra argument om de corona-mRNA-vaccins met onmiddellijke ingang te verbieden, totdat reguliere genotoxische studies zijn gedaan en afgerond.
Figuur: Kwantificering van totaal DNA in batches Pfizer (Comirnaty®) met behulp van Qubit®-fluorometrie zonder (geel) en met (rood) toevoeging van Triton-X-100 als detergens om de lipide-nanodeeltjes in de vaccinformulering te desintegreren. De gemeten waarden weergegeven als balken in de figuur verwijzen naar het totale DNA-gehalte in nanogram (ng) per dosis gebruiksklaar verdund Comirnaty®. Deze meetresultaten moeten worden vergeleken met de grenswaarde voor het totale DNA-gehalte van 10 ng DNA per dosis voor Comirnaty® (groene lijn).
Referentie
- König, B.; Kirchner, J.O. Methodological Considerations Regarding the Quantification of DNA Impurities in the COVID-19 mRNA Vaccine Comirnaty®. Methods Protoc. 2024, 7, 41. https://doi.org/10.3390/mps7030041